Lista artykułów

A zatem przenosimy się bliżej, skoro tylko jest po temu okazja. W poprzednich odsłonach wędrowaliśmy od słonecznych pól Italii po filmową stolicę Ameryki – w tym miesiącu wracamy z emigracji do ojczyzny i przyglądamy się, jak prezentują się dokonania naszych rodaków na tle osiągnięć ich kolegów z Hollywoodu. I prezentują się imponująco, na tyle że poniższą listę skompletować było niezwykle trudno. Oczywiście zdajemy sobie sprawę, że przy ogromie materiału, z jakim musieliśmy się zmierzyć, dokonaliśmy niejednego bolesnego wyboru, niemniej oto mała próbka tego, co naszym zdaniem w polskiej muzyce filmowej najlepsze.

Kontynuując rozważania na temat roli muzyki w serialach telewizyjnych skupimy się tym razem na jednym z najpopularniejszych i najbardziej rozbudowanych fabularnie i muzycznie widowisk ostatnich lat, mianowicie Stargate: Sg-1 oraz Stargate: Atlantis. Zapraszamy do lektury!

Rozważań na temat opraw muzycznych do seriali telewizyjnych ciąg dalszy. Po zarysie historycznym i omówieniu głównych problemów związanych z produkcją, chciałbym rozpocząć nowy cykl artykułów, tym razem o ścieżkach do kultowych seriali. Na początek ikona współczesnego science-fiction, czyli Star Trek. Zachęcam do lektury.

W piątej już odsłonie naszego cyklu zestawień TOP 30, kolejny po Hansie Zimmerze kompozytor średniego pokolenia. Urodzony przed 54 laty James Horner ma pewnie jeszcze sporo filmowych partytur przed sobą, jednakże od jakiegoś czasu nie da się nie zauważyć pewnego przestoju w jego karierze. Można by nawet zaryzykować stwierdzenie, iż kompozytor ten się wypalił. Co by o nim nie pisać, jego twóczość obfituje jednak we wspaniałe fragmenty, o czym przekonacie się, przeglądając zestawioną przez nas listę trzydziestu utworów tego twórcy.

Jak dotąd w naszej serii artykułów TOP 30 przyglądaliśmy się karierom bądź stanowiącym już zamknięty rozdział w historii gatunku (Jerry Goldsmith, Basil Poledouris), bądź wchodzącym w swój końcowy etap (Ennio Morricone). Tym razem postanowiliśmy zerwać z tą tendencją i przyjrzeć się postaci, która przez 20 lat swojej twórczości na potrzeby kina zdążyła nieźle namieszać i przewrócić wiele stereotypów do góry nogami. Mowa oczywiście o Hansie Zimmerze, któremu stuknęła dzisiaj piąta dekada na karku i który jak mało kto przekształcił hollywoodzką muzykę filmową wedle własnego pomysłu i do własnych potrzeb. Poniższy TOP 30 nie jest z naturalnych względów listą definitywną, Niemiec jest wszak na półmetku kariery i jeśli wszystko pójdzie dobrze, osiągnąwszy wiek nestora będzie mógł pochwalić się sporym i wartościowym wkładem w historię gatunku. Już w tym momencie jego dokonania prezentują się imponująco, czego jednym z przykładów może być następująca lista. Zapraszamy do dyskusji!

Zapraszamy Was na trzecią odsłonę naszego cyklu TOP 30, w którym to przedstawiamy sporządzone wspólnymi redakcyjnymi siłami rankingi 30 naszych ulubionych, najciekawszych, tych które uważamy za najlepsze i najbardziej wartościowe, utworów wybranego kompozytora muzyki filmowej. W tej części Basil Poledouris. Niespełna rok temu świat obiegła tragiczna wiadomość o jego śmierci. Basil jednak wciąż żyje w Nas, dzięki swojej wspaniałej twórczości o czym przekonuje miedzy innymi poniższa lista.

22 lipca mija trzecia już rocznica śmierci jednego z najznakomitszych kompozytorów muzyki filmowej, mentora i właściwie współtwórcy jej obecnego kształtu – Jerry Goldsmitha. My wyprzedzamy nieco ten smutny dla każdego miłośnika gatunku dzień, prezentując nasz mały hołd dla tego zasłużonego twórcy, hołd w postaci drugiej już z naszych list TOP 30. I po raz kolejny, jest to redakcyjnie ustalony ranking naszych ulubionych utworów i tematów Jerry’ego, prac do których najczęściej wracamy. Oczywiście, i tym razem jest to tylko niewielki wycinek dokonań kompozytora i ubolewać możemy, że tyle doskonałych kawałków na liście się nie zmieściło, niemniej sądzimy, że te, które na nią trafiły, swoją jakością i artystycznym poziomem zasłużyły na swoje miejsce wśród najlepszych. Jednocześnie zapraszamy tradycyjnie czytelników do polemiki i tworzenia konkurencyjnych list – a nuż trafimy na zapomnianą, muzyczną perełkę?

17 czerwca w malutkim Koninie można było wysłuchać koncertu wielkiej muzyki filmowej. Przypadek? Nie. To właśnie z tego miasta pochodzi nasz laureat Oskara, Jan A. P. Kaczmarek, honorowy obywatel Konina, który swym występem uświetnił rozdanie statuetek Benedyktów. Specjalnie dla Was przygotowaliśmy relację z tego wydarzenia.

fot.PAP Zapraszamy na krótką relację z czwartkowego koncertu Ennio Morricone w Krakowie. Maestro przyjechał do Polski z okazji obchodów 750-lecia lokacji miasta i uświetnił je swym wystąpieniem przy udziale orkiestry Roma Sinfonietta i chóru Coro Lirico Sinfonico Romano. Na koncercie, obok drugiego światowego wykonania kantatu Pieśń o Bogu ukrytym, włoski mistrz uraczył publiczność także częścią filmową, w trakcie trwania której rozbrzmiały jedne z jego najsłynniejszych tematów, m.in. do Dawno temu w Ameryce oraz Misji. Zapraszamy do lektury!

Z okazji niecodziennego i fascynującego dla fanów muzyki filmowej wydarzenia, jakim jest zaplanowany na 7 czerwca 2007 r. w Krakowie koncert żywej legendy muzyki filmowej, włoskiego mistrza Ennio Morricone, postanowiliśmy stworzyć mały ranking naszym zdaniem najlepszych, najbardziej ulubionych i godnych zapamiętania utworów tego kompozytora z całej jego kariery. MORRICONE TOP 30 to z jednej strony taka nasza lista życzeń tego, co pragnęlibyśmy usłyszeć na koncercie maestro, ale także - mamy nadzieję - wskazówka dla czytelników, zwłaszcza tych nieco mniej obeznanych z twórczością Włocha, po co warto w pierwszej kolejności sięgnąć. To wreszcie zabawa, więc w komentarzach pod artykułem śmiało możecie dawać propozycje swoich ulubionych utworów Morricone.

17 maja, kilka minut przed godziną szesnastą... W reżyserce studia Polskiego Radia na Woronicza panuje gorączkowa atmosfera. Gdzie by nie spojrzeć, wszędzie krzątają się jacyś ludzie: obsługa techniczna, czyniąca ostatnie przygotowania sprzętu, goście, pragnący zamienić parę słów z kompozytorem, Janem A.P. Kaczmarkiem i wielu innych. To już trzeci dzień nagrań partytury do Wojny i Pokoju, oprawy do (jak twierdzą producenci) największego europejskiego przedsięwzięcia telewizyjnego w dziejach.

Muzyka serialowa jest tworem, powstałym na potrzeby jakiegoś widowiska, pełniącym rolę ilustracji lub kontrapunktu do dzieła w jakiego ramach funkcjonuje. O ile w sferze czysto teoretycznej pojęcie muzyki filmowej i serialowej nie różnią się zbytnio, to jednak pod owym pozornie jednolitym słownym kamuflażem działają dwa całkowicie różne mechanizmy – systemy rządzące się niejednokrotnie zupełnie innymi prawami...

Przed kompozytorem muzyki Hansem Zimmerem stanęło dość trudne zadanie. Jak wynika z tytułu filmu, głównym bohaterem jest postać najsłynniejszego seryjnego mordercy, po raz drugi granego przez Anthony'ego Hopkinsa. Zadaniem kompozytora było stworzenie psychologicznego portretu psychopaty, jednego z najciekawszych bohaterów literackich i filmowych ostatnich lat. Tematem niniejszego artykułu jest analiza ścieżki w kontekście tego założenia i odpowiedź na pytanie, czy kompozytorowi się udało.

Tak wiele mówi się ostatnio o historii muzyki filmowej, jej genezie oraz okresie rozwoju. Mało kto jednak zwraca uwagę na problematykę narodzin i kształtowania się muzyki w serialach telewizyjnych. Chcąc przynajmniej po części zrekompensować te braki w polskiej sieci postanowiłem przedstawić krótki zarys historyczny muzyki serialowej.

No i stało się. Kolejne Oskary mamy za sobą. Znów było pompatycznie, pseudośmiesznie, długo, miałko i po części niesprawiedliwie...

"Na temat ograniczeń wynikających z filmowego obrazu, wiążących filmowych kompozytorów, stoczono już wiele debat, dyskusji i kłótni. Kompozytor filmowy zawsze był zwierzęciem filmu. To obraz, reżyser, producent wiązali mu ręce, byli ramą i klatką. Musiał zobrazować minutę i trzy sekundy jakiejś sceny, a potem wprowadzić na przykład swoisty 20-sekundowy "dżingiel"... Każdy z nich zna te historie i z niechęcią o nich wspomina(...)"

Bear McCreary – jeszcze trzy lata temu mało kto o nim słyszał. Punktem zwrotnym w jego karierze stał się światowy hit wśród telewizyjnych seriali, Battlestar Galactica, gdzie został zaangażowany do tworzenia oprawy muzycznej. Chcąc naszym czytelnikom przybliżyć bardziej postać tegoż kompozytora, postanowiliśmy porozmawiać z nim o jego pracy. Zachęcamy więc do przeczytania tej rozmowy i życzymy miłej lektury.

Muzyka z filmu Michaela Manna - cóż to jest? (...) Mieszanka mająca swoją własną specyfikę i konsystencję, niebanalne a "dopieszczone" wydania soundtrackowe mimo, że czasami nawet porażające eklektyzmem, nad wyraz spójne i stanowiące wydaje się jedną całość...

Muzyka jest w pewnym sensie według mnie troszkę schizofreniczna, ponieważ mamy tu do czynienia z powszechną tonalnością, smyczkowe tło na początku, fortepian w końcówce, także sekcje, które są bardzo atonalne, dysonujące, pozbawione jak gdyby ciążenia (...) mamy tu fragmenty w stylu post-modernistycznym dla scen z latającymi helikopterami, dużo elektroniki, o wiele więcej niż zwykle tworzę; również mamy tutaj strzępy Czajkowskiego, fragmencik "Der Rosenkavalier", kiedy wjeżdżają do Rouge City, który tak na marginesie był jedynym fragmentem muzyki, o który Kubrick poprosił, by Steven zostawił go w filmie. - John Williams o swojej pracy przy A.I.

Wśród wszystkich polskich kompozytorów muzyki filmowej jest jeden, który budzi szczególne emocje. Jan A.P. Kaczmarek kilkanaście lat temu wyemigrował do Ameryki, gdzie zrobił wielką karierę i tym samym stał się idolem wielu młodych mieszkańców naszego kraju. Zdobywając Oscara za swoją muzykę do filmu "Marzyciel" pokazał, że nawet pochodząc z małego kraju nad Wisłą, można osiągać szczyty sławy daleko za oceanem. Miałem okazję niedawno rozmawiać z panem Janem między innymi o jego ostatnich projektach, sytuacji muzyki filmowej i inicjatywie jaką jest Instytut Rozbitek. Spotkanie to odbyło się w jednym z niezwykle kameralnych poznańskich klubów – "Pod Pretekstem"...

Prezentujemy Wam kolejny odcinek naszych nieregularnych dyskusji o muzyce filmowej. Tym razem na warsztat wrzuciliśmy elektronikę i jej rolę w sztuce tworzenie muzyki pod obraz. Co więcej postanowiliśmy podyskutować w trójkę, tzn. Paweł Stroiński, Tomek Rokita no i ja - Łukasz Wudarski, czyli Wasi trzej muszkieterowie z dwóch różnych, aczkolwiek zaprzyjaźnionych portali. Może nasza rozmowa daleka była od porządku i każdy wprawny czytelnik znajdzie tu drobny chaos, to jednak nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.

Film uważany jest powszechnie za jeden z najmłodszych elementów sztuki. Powstały w okresie modernistycznych haseł “sztuki dla sztuki” przez lata ewoluował stając się dla twórców pewnego rodzaju artystyczną giełdą, maszynką do robienia pieniędzy, tudzież showbiznesem. I tak z modernistycznego podłoża gatunek filmowy uciekł na utylitarystyczne podwórko skupiając się na formie, a nade wszystko na zapełnieniu portfeli producentów. Zapewne niejeden czytelnik zastanawia się po co ten wykład?

Każdy z nas musi przyjąć na siebie jakąś krytykę w życiu. Nieważne czy jest się herosem recenzji, czy też początkującym laikiem, każdemu z nas zdarzają się głupie wpadki. Sam kiedyś napisałem ‘seksja’ zamiast ‘sekcja’... (ciekawe czy ktoś jest w stanie odgadnąć, o czym myślałem pisząc to). Wiele z takich perełek wypada z gry przy korekcie, ale na nasze nieszczęście (czy też tak jak teraz, szczęście) dla niektórych korekta to pojęcie zupełnie obce, stąd czasami natkniemy się na naprawdę kwiatki pierwszej wielkości. Tym artykułem nie mam zamiaru nikogo obrażać ani wytykać błędów w klasycznej formie, chodzi o to, żeby pośmiać się z nas samych i dać czytelnikowi obraz naszego człowieczeństwa. Tekst ten dedykuje również tym, którzy nie mogą zdzierżyć nawet najmniejszego potknięcia w tekście...

Druga część cyklicznej serii artykułów-dyskusji między Pawłem Stroińskim a Tomkiem Rokitą. Tym razem "na warsztat" wzięli serię Mission: Impossible. Poza tym rozmowa o najbardziej oczekiwanych partyturach roku. Zapraszamy!

Niniejszy artykuł jest próbą historycznego spojrzenia na twórczość Krzysztofa Kieślowskiego, jednak od strony muzyki komponowanej na potrzeby jego filmów, próbą odcyfrowania niezwykle bogatej symboliki ukrytej w niepozornych dźwiękach jakie wykreował swym talentem Zbigniew Preisner. Z racji długości, tekst został podzielony na dwie części. W części drugiej odnajdziemy analizę muzyki z Podwójnego Życia Weroniki, oraz Trylogii Trzy Kolory.

Niniejszy artykuł jest próbą historycznego spojrzenia na twórczość Krzysztofa Kieślowskiego, jednak od strony muzyki komponowanej na potrzeby jego filmów, próbą odcyfrowania niezwykle bogatej symboliki ukrytej w niepozornych dźwiękach jakie wykreował swym talentem Zbigniew Preisner. Z racji długości, tekst został podzielony na dwie części. W pierwszej odnajdziemy : Wstęp, nakreślenie początków współpracy, a także analizę filmów Bez Końca i Dekalog.

Frank Klepacki... kompozytor, aranżer, producent... człowiek na codzień żyjący muzyką. Dla fanów muzyki filmowej postać anonimowa, dla miłośników gier postać już kultowa. Autor muzyki do takich gier jak: Command & Conquer, Red Alert 1 & 2, Dune 2, Dune 2000, Star Wars: Empire at War i wiele, wiele innych. W tym wywiadzie udzielonym specjalnie dla filmmusic.pl Frank Klepacki zdradza kulisy tworzenia muzyki do gier, opowiada o swoich największych produkcjach oraz radzi, jak zostać kompozytorem. Życzymy udanej lektury!

Tematem niniejszego artykułu nie jest przełomowość tej muzyki, lecz próba jej interpretacji w kontekście filmu i samego albumu, bo, moim zdaniem, także pod tym względem Niemiec stworzył dzieło zupełnie wyjątkowe. Wyjątkowe w swoim artystycznym przesłaniu, w roli, jaką gra w filmie. Złożyło się na to wiele czynników, od samej współpracy z reżyserem Terrencem Malickiem (którą Zimmer wspomina bardzo dobrze), po czas poświęcony kompozycji i sam okres jej powstawania.

Pierwszy z serii artykułów-dyskusji między Tomkiem Rokitą a Pawłem Stroińskim. Na czasie to dyskusja na temat najnowszych (i najbardziej oczekiwanych) prac, które się pojawiły na rynku. W dzisiejszym odcinku: Munich Johna Williamsa i The New World Jamesa Hornera.

Jim Dooley robi dzisiaj coraz większą karierę. Ten młody nowojorczyk skończył kompozycję na New York University, potem przeniósł się do Los Angeles, żeby studiować muzykę filmową. Uczyli go tacy twórcy jak Leonard Rosenman, Elmer Bernstein czy Christopher Young. W 1999 roku dołączył do studia Media Ventures, gdzie zaczynał jako asystent techniczny Hansa Zimmera. Pracował przy takich partyturach jak Gladiator, Mission: Impossible 2, Pearl Harbor. Szybko awansował i po roku pracował jako dodatkowy kompozytor przy takich projektach jak Helikopter w ogniu, Mustang z dzikiej doliny, The Ring czy kontrowersyjni Piraci z Karaibów.. Jako samodzielny kompozytor zilustrował choćby dokument The Mars Underground. W niniejszym mailowym wywiadzie kompozytor ujawnia, m.in., jak wygląda współpraca z Hansem Zimmerem.