Georges Auric, twórca ponad 120 ścieżek dźwiękowych do filmów, już w dzieciństwie przejawiał olbrzymi talent muzyczny. Początkowo uczył się gry na fortepianie w konserwatorium w Montpellier i w wieku 14 lat dał fortepianowy recital przed Société musicale indépendante. W latach 1913-1914 uczęszczał do Konserwatorium Paryskiego, gdzie studiował sztukę kontrapunktu i fugi. Następnie podjął naukę kompozycji w paryskiej Schola Cantorum.
Auric szybko stał się protegowanym Erika Satie, który wraz z poetą i późniejszym reżyserem filmowym Jeanem Cocteau stał się duchowym patronem założonej przez Aurica i jego przyjaciół Grupy Sześciu (Les Six) – awangardowej grupy kompozytorów odcinających się od tendencji wagnerowskich i impresjonistycznych. Georges był najaktywniejszym członkiem grupy, która przetrwała jednak tylko kilka lat i rozpadła się w roku 1921. W międzyczasie Auric miał okazję spotkać innych wybitnych artystów paryskich: Apollinaire’a, Braque’a, Picassa, Strawińskiego. Jako kompozytor muzyki poważnej tworzył muzykę kameralną, baletową, wokalną oraz operową.
Wkrótce, m.in. pod wpływem Jeana Cocteau, który zainteresował się kinem, Auric zaczął komponować muzykę filmową. Zadebiutował obrazem Niech żyje wolność w reżyserii René Claira i jego debiut – pomimo krytyki, z jaką spotkał się film – został dobrze przyjęty. W kolejnych latach, począwszy od obrazu Krew poety, Auric był częstym, choć nieregularnym współpracownikiem Cocteau, dla którego stworzył kilka głośnych ścieżek dźwiękowych, m.in. słynną Piękną i bestię.
Auric pisał zarówno dla kina francuskiego, jak i brytyjskiego oraz amerykańskiego. Wśród rodzimych tytułów w jego dorobku można znaleźć m.in. Cenę strachu Henri-Georgesa Clouzota, Wielką włóczęgę z Louis de Funesem. Do najgłośniejszych pozycji w zagranicznej filmografii Aurica należały Cezar i Kleopatra z Vivien Leigh w roli głównej, Moulin Rouge Johna Hustona oraz Rzymskie wakacje Williama Wylera. Pisał również dla Rogera Vadima i Otto Premingera.
W roku 1962 Georges Auric przyjął posadę dyrektora Opery Paryskiej. Był również członkiem jury na berlińskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w 1960 roku oraz na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1972 roku. Zasiadał nadto we francuskim Stowarzyszeniu Autorów, Kompozytorów i Wydawców Muzycznych (SACEM).
Georges Auric zmarł 23 lipca 1983 roku w Paryżu i spoczywa wraz ze swoją żoną na cmentarzu Montparnasse. Na jego cześć nazwano jedną z ulic w 19. dzielnicy Paryża.
Nie będzie chyba przesadą określenie Aurica jednym z „ojców założycieli” francuskiej muzyki filmowej. Kompozycje Aurica, doskonale zaaranżowane, szeroko wykorzystujące dorobek muzyki poważnej początków XX wieku, cechowały się wysokimi walorami artystycznymi. Ów artyzm wypierał zwykłą soundtrackową użytkowość w szczególności w poetyckich obrazach Cocteau, dla których muzyka francuskiego kompozytora była wręcz stworzona. Obecnie Auric pozostaje jednym z nielicznych twórców muzyki filmowej, którzy wzbudzają zainteresowanie zarówno kinomaniaków, jak i melomanów zasłuchanych w muzyce poważnej.
Nagrody:
- Festiwal Filmowy w Wenecji:
- 1952 – La p… respecteuse
Nominacje:
- Primetime Emmy Awards:
- 1964 – The Kremlin (TV)
