Carter Burwell urodził się 18 listopada 1955 roku w Nowym Jorku. W dzieciństwie, od 7 roku życia, studiował grę na fortepianie. Wykształcenie muzyczne zdobył na prestiżowej uczelni Harvard, gdzie studiował muzykę elektroniczną oraz animację, które ukończył w 1977 roku. Jako absolwent szybko zyskał posadę asystenta w Harvard Electronic Music Studio. W czasie studiów wziął również udział w kursie na Massachusetts Institute of Technology.
Pierwszym przełomem w jego karierze był nakręcony w 1979 roku film animowany o swojsko brzmiącym tytule Help, I’m Being Crushed to Death by a Black Rectangle, którego Burwell był reżyserem i w którym to miał okazję wykorzystać doświadczenia zdobyte na uniwersytecie w zakresie animacji. Obraz zdobył pierwsze miejsce na festiwalu filmowym w Jacksonville oraz drugie na Międzynarodowym Festiwalu Animacji w Ottawie. Przez kolejne trzy lata Burwell pracował jako informatyk w laboratoriach na Long Island, a następnie, w latach 1982-1987 w New York Institute of Technology. W tym samym czasie intensywnie udzielał się na potrzeby telewizji, pracując jako animator przy spotach reklamowych i filmach krótkometrażowych. Jako że NYIT wspierało powstanie Japońskiego Centrum Grafiki Komputerowej w Tokio, Burwell wziął udział w przygotowaniu serialu anime Lensman na stanowisku jednego z animatorów.
Poza powyższymi przedsięwzięciami Burwell próbował swoich sił również jako członek zespołów The Same, Thick Pigeon oraz Radiante. Z innych projektów warto wspomnieć o muzyce, jaką napisał na potrzeby widowiska tanecznego RAB, które swoją premierę miało na festiwalu w Avignon w 1984 roku, a następnie ruszyło w tournee dookoła świata wraz z wykonującym utwory eksperymentalne chórem The Harmonic Choir. Począwszy od lat 80-tych udzielał się również w świecie teatru, co czyni zresztą po dziś dzień, ostatnią swoją kompozycję pisząc w 2005 roku na potrzeby projektu Theater of the New Ear.
Kariera filmowa Burwella nieodłącznie związana jest z braćmi Coen, którzy odkryli artystę dla szerokiej publiki angażując go przy swoim głośnym debiucie Blood Simple w 1984 roku. Ścieżka powstawała w dużym pośpiechu, Burwell bowiem wkrótce wyjechać miał do Japonii, gdzie oczekiwał na niego Lensman; ostatecznie Coenowie nagraną muzykę potraktowali dość swobodnie, dopasowując ją do obrazu niekoniecznie w zgodzie z intencjami Burwella. I choć kompozytor nie planował kolejnych wycieczek w stronę ilustracji filmowych, rok później Anthony Perkins zaproponował mu stanowisko przy Psychozie III. Wkrótce ponownie odezwali się bracia Coen, kręcący Raising Arizona i kariera Burwella rozkręciła się na dobre.
Kompozytor znany jest z wieloletniej lojalności wobec swoich współpracowników. Zilustrował wszystkie filmy braci Coen (w przypadku O Brother, Where Art. Thou poczynił jedynie minimalny wkład jako dodatek do utworów T Bone Burnetta), aranżując między innymi w efektowny sposób tradycyjną nowerską melodię na potrzeby Fargo, oraz wszystkie obrazy Spike’a Jonze. Wśród jego najciekawszych dokonań wypada wspomnieć barwną, przygodową muzykę do Rob Roya z 1995 roku, bogate w elegancką dramaturgię The Alamo, kameralnego Kinseya czy znakomite In Bruges z charakterystycznym, emocjonalnym tematem fortepianowym. W masowej świadomości Burwell zapisał się również muzyką do pierwszej części sagi Zmierzch, zaś jego temat Bella’s Lullaby pozostaje jednym z najpopularniejszych utworów pośród fanów serii. Kompozytor znany jest ze skłonności do eksperymentów muzycznych, nie boi się sięgać po nieszablonowe rozwiązania, w związku z czym jego muzyka odległa jest od hollywoodzkiej rutyny. Dobrym tego przykładem jest niedawna ilustracja do Where the Wild Things Are, gdzie artysta współpracował z indie-rockową wokalistką Karen O.
Ta swoista alternatywność przekłada się niestety na niewielką ilość wyróżnień branżowych, głównie ze strony lokalnych kół krytyków oraz ASCAP. Największym sukcesem, poza nominacją do nagrody BAFTA w 2000 roku (która de facto dotyczyła T Bone Burnetta), była nominacja do ZłotegoGlobu za Where the Wild Things Are. Ścieżka ta przyniosła mu ponadto szereg innych, dawno już zasłużonych wyróżnień. W 2007 roku kompozytor dołączył do AMPAS.
Od 1999 roku Burwell żonaty jest z Christine Sciulli.
Nagrody:
- Emmy:
- 2011 – Mildred Pierce
- ASCAP Film and Television Music Awards:
- 2013 – The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2
- 2012 – The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 1
- 2011 – True Grit
- 2010 – The Blind Side; Where the Wild Things Are
- 2009 – Twilight
- 2003 – The Rookie
- 1999 – The General’s
- 1998 – Conspiracy Theory
- Chicago Film Critics Association Awards:
- 1997 – Fargo
- Florida Film Critics Circle Awards:
- 2001 – O Brother, Where Art Thou? (+ T Bone Burnett)
- Los Angeles Film Critics Association Awards:
- 1998 – Gods and Monsters
- Venice Film Festival (Rota Soundtrack Award):
- 2000 – Before Night Falls
- World Soundtrack Awards (Public Choice Award):
- 2009 – Twilight
Nominacje:
- Złoty Glob:
- 2010 – Where the Wild Things Are (+ Karen Orzolek)
- BAFTA:
- 2001 – O Brother, Where Art Thou? (+ T Bone Burnett)
- Broadcast Film Critics Association Awards:
- 2010 – Where the Wild Things Are (+ Karen Orzolek)
- Chicago Film Critics Association Awards:
- 2009 – Where the Wild Things Are (+ Karen Orzolek)
- 2001 – O Brother, Where Art Thou? (+ T Bone Burnett)
- Online Film Critics Society Awards:
- 2010 – Where the Wild Things Are (+ Karen Orzolek)
- 2001 – O Brother, Where Art Thou? (+ T Bone Burnett)
- Phoenix Film Critics Society Awards:
- 2001 – O Brother, Where Art Thou? (+ T Bone Burnett)
- Satellite Awards:
- 2010 – Where the Wild Things Are (+ Karen Orzolek)
- World Soundtrack Awards:
- 2011 – True Grit
- 2010 – Where the Wild Things Are + kompozytor roku
- 2009 – Burn After Reading
- 2001 – Before Night Falls
- 2001 – kompozytor roku
