Wojciech Kilar urodził się 17 lipca 1932 roku w Lwowie. Edukacje muzyczną rozpoczął w PSSM w Rzeszowie. W latach 1947-48 kontynuował ją w Państwowym Liceum Muzycznym w Krakowie, a przez dwa kolejne lata w Katowicach. W międzyczasie debiutował na Konkursie Młodych Talentów wykonując swoją pierwszą kompozycje – Dwie miniatury dziecięce. Od 1950 roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach i po pięciu latach otrzymał dyplom kończący, wyjechał do Paryża uzyskując rządowe stypendium i podjął dalsze kształcenie pod czujnym okiem Nadii Boulanger. Zaczął występować jako pianista, grając skomponowane przez siebie utwory. Stworzył między innymi: Oda Bela Bartok In Memoriam (za którą dostał nagrodę fundacji L. Boulanger w 1960 roku), Symfonia na smyczki, Rif 62, Preludium i Kolęda. W przeciągu kilkudziesięciu lat stał się bardzo znanym i szanowanym na całym świecie kompozytorem muzyki poważnej. Do jego największych dzieł należą: Korczak, Krzesany ,Orawa, Victoria, Exodus i Angelus. Były one wykonywane na różnych koncertach w wielu miejscach na całym świecie.
Wojciech Kilar był także sławnym twórcą muzyki filmowej. Swoją przygodę z nią zaczął w 1958 roku filmem Narciarze. Od tamtej pory z roku na rok zdobywał sobie większy prestiż w tej branży. W roku 1960 napisał muzykę do filmu Kazimierza Kutza Nikt Nie Woła. Od tamtej pory rozpoczyna się współpraca między tymi twórcami, która w przyszłości zaowocowała jeszcze takimi tytułami jak: Perła W Koronie, Sól Ziemi Czarnej i Śmierć Jak Kromka Chleba. Najbardziej płodna okazała się jednak współpraca z Krzysztofem Zanussim, którego poznał w 1970 roku pisząc dla niego Góry O Zmierzchu. Wojciech Kilar był autorem ścieżek dźwiękowych do prawie wszystkich filmów tego artysty. W przeciągu ponad 40 lat swojej kariery kompozytora filmowego współpracował jeszcze z takimi znanymi polskimi filmowcami jak: Andrzej Wajda (Ziemia Obiecana, Kronika Wypadków Miłosnych, Pan Tadeusz), Stanisław Różewicz (Westerplatte, Samotność We Dwoje), Wojciech Has (Lalka), Tadeusz Konwicki (Salto), Marek Piwowski (Rejs) i Krzysztof Kieślowski (Przypadek).
Na początku lat dziewięćdziesiątych Francis Ford Copolla powierzył mu napisanie muzyki do swojego remake’u klasycznego filmu grozy Dracula. Kompozycja ta szerokim echem odbiła się po całym świecie, przynosząc Wojciechowi liczne słowa uznania i nominację do nagrody “Saturna”. Światową renomę przyniosła mu również współpraca z Romanem Polańskim zapoczątkowana filmem Śmierć I Dziewczyna w 1995 roku. Ich kolejne wspólne filmy to: Dziewiąte Wrota i Pianista.
Za swoją filmową pracę niejednokrotnie Kilar był nagradzany. Najwięcej nagród zdobył na FPFF w Gdyni (Znikąd Donikąd, Linia, Bilans Kwartalny, Ziemia Obiecana, Spirala). Jest laureatem 3 “Orłów” za muzykę do: Pan Tadeusz, Życie Jako Śmiertelna Choroba Przenoszona Drogą Płciową i Pianista. Nominowana go także do “Orła” za Zemstę i do nagrody BAFTA za Pianistę.
Wojciech Kilar niejednokrotnie podkreślał w swoich wywiadach, że muzyka filmowa była zawsze dla niego sposobem na życie, nie poświęcał jej całego swojego czasu, traktował ją jak pracę nic poza tym. Z kolei jak, mówił dalej, “Koncert, symfonia czy msza są to dla mnie rzeczy znacznie ważniejsze niż napisanie muzyki do jakiegoś filmu. To kwestia hierarchii.” Mimo tego, był to jeden z najlepszych kompozytorów muzyki filmowej nie tylko w Polsce ale i na całym świecie. Napisał łącznie ponad 130 partytur filmowych. W 1998 roku został członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Rok później Uniwersytet Opolski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Wojciech Kilar zmarł w wieku 81 lat.
NAGRODY:
Nagroda na FPFF w Gdyni:
Orzeł:
César:
ASCAP Award:
NOMINACJE:
Saturn:
BAFTA:
Orzeł:
