Robert Folk należy do najlepszych twórców muzyki filmowej spośród tych, którzy mimo sporego talentu i nienagannego warsztatu, nie mogą znaleźć należytego uznania zarówno wśród producentów filmowych, krytyków, jak i fanów. Głównym powodem jest fakt, że kompozytor tworzy głównie ścieżki dźwiękowe do filmów zwyczajnie słabych, które najczęściej od razu lądują na półkach wypożyczalni, z daleka omijając kina a blockbusterów w jego filmografii praktycznie się nie uświadczy. Folk zaczynał swoją muzyczną karierę od pisania i grania piosenek w różnorakich zespołach rockowych, wywodzących się ze wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Szybko odkrył jednak w sobie zamiłowania do muzyki klasycznej, rozpoczął więc studia na słynnej nowojorskiej Juilliard School. Ukończył je, po czym zrobił jeszcze doktorat na tej samej uczelni, gdzie zresztą po dziś dzień pracuje.
Na przełomie lat 70-tych i 80-tych poprzez znajomego reżysera, Robert Folk nawiązał pierwsze kontakty z branżą filmowo-telewizyjną. Zaczął od napisania dodatkowej muzyki do serialu Hart to Hart w 1979 r., a w dwa lata później skomponował swój pierwszy score do filmu Savage Harvest. W 1984 r. skomponował jedną ze swoich najpopularniejszych prac, a na pewno swój najbardziej rozpoznawalny temat przewodni. Wtedy to bowiem napisał ścieżkę dźwiękową do Akademii policyjnej. Sam Folk dziwi się, na wspomnienie, że to właśnie scory z serii Police Academy należą do najbardziej znanych, gdyż jak mówi, trudno o tych filmach powiedzieć, by były warte obejrzenia, a muzykę do kolejnych odsłon cyklu pisał tylko dlatego, że ich producent jest jego dobrym przyjacielem. Do pozostałych bardziej znanych jego prac należą partytury do takich obrazów, jak Niekończąca się opowieść II: Następny rozdział, Szkoła wyrzutków, Władca zwierząt 2, Nic do stracenia czy Ace Ventura: Zew natury. Wiele jego kompozycji niestety nigdy nie doczekało się oficjalnego wydania.
Robert Folk należy do coraz mniejszego chyba grona kompozytorów, którzy sami dyrygują swoje prace. Spora część z nich została nagrana w Niemczech, przez orkiestry berlińskie (np. Beastmaster 2), czy monachijskie (Neverending Story II), ale Folk dyrygował też muzykami orkiestr symfonicznych z Londynu (ze słynną LSO na czele), Dublinu, Moskwy i wielu, wielu innych.
Oprócz pisania muzyki do filmów, Folk tworzy różnorakie kompozycje na orkiestrę i chóry. Najbardziej znaną nie-filmową pracą tego twórcy jest balet To Dream of Roses skomponowany dla Osaka Worlds Fair i nagrany przez Londyńską Orkiestrę Symfoniczną. Fragment tego dzieła można pobrać ze strony kompozytora www.robertfolk.com, gdzie w dziale „audio” możemy znaleźć jeszcze kilkanaście utworów z filmowych prac Folka, m.in. piękny temat z drugiej części Niekończącej się opowieści, czy obrazu Miles from Home. Znajdziemy tam także
krótki track z partytury do kultowego już komedio-horroru Tremors (Wstrząsy), z którą wiąże się niestety nie tak odosobniona w Hollywood historia. Otóż oficjalnie do filmu zaangażowany był młody, kompletnie nieznany kompozytor Ernest Troost. Jednak jego praca nie przypadła do gustu producentom, którzy na ostatnią chwilę zatrudnili Roberta Folka, by ten zastąpił ścieżkę młodszego kolegi. Jednakże 5 dni jakie dostał kompozytor to było zdecydowanie za mało czasu i Nowojorczyk zdołał „podmienić” jedynie około połowę soundtracku. Nazwisko Troosta zgodnie z umową, jaką podpisał ze studiem, musiało znaleźć się w oficjalnych „creditsach” filmu, zaś Folk zdecydował, żeby jego nie uwzględniano w napisach. Jak sam przyznał w jednym z wywiadów, uznał, iż lepiej, aby nie być stawianym jako autor partytury wraz z „kompozytorem bez reputacji”.
Nagrody:
- ASCAP Award:
- 1996 – Ace Ventura: When Nature Calls
