Randy Miller

Randy Miller pochodzi z miejscowości Ellenville w stanie Nowy Jork. Jego matka profesjonalnie zajmowała się śpiewem, więc nic dziwnego, że młody Randy od dziecka interesował się muzyką. Miller studiował Berklee College of Music w Bostonie, równolegle doskonaląc swoje umiejętności gry na fortepianie u cenionego bostońskiego pedagoga, Margaret Chaloff. Już w czasie studiów zajmował się komponowaniem i orkiestrowaniem muzyki na potrzeby przedstawień teatralnych. Po ukończeniu college’u, kontynuował naukę na słynnym University of Southern California w Los Angeles. Z tej uczelni nie jeden twórca trafił do świata Hollywood i nie inaczej było z Randym Millerem.

Zaczęło się pod koniec lat 80-tych ubiegłego wieku, a jego pierwsze filmowe ilustracje były pisane do tak słabych, trzeciorzędnych obrazów, że nikt już dziś o nich nie pamięta. Zdecydowanie bardziej znane są filmy, w których Miller był orkiestratorem. W 1989 został zatrudniony do rozpisania orkiestracji do szóstej części Akademii Policyjnej. Tam poznał Roberta Folka, z którym w takiej samej roli współpracował jeszcze przy Wstrząsach, Niekończącej się opowieści 2 oraz Szkole wyrzutków. Następnie Millera „przechwycił” David Newman, z którym Randy współpracował przez całą pierwszą połowę lat 90-tych. Najważniejszym projektem w tym okresie okazała się dla niego jednak współpraca z nietuzinkowym japońskim muzykiem Kitaro przy muzyce do filmu Olivera Stone’a Między niebem a ziemią. Miller był orkiestratorem, dyrygentem, a także napisał nieco muzyki dodatkowej, a score zwyciężył w wyścigu o Złoty Glob. Japończyk i Amerykanin spotkali się ponownie w 1997r., tym razem jednak rola Millera była już większa i został oficjalnie podpisany jako współtwórca ilustracji do Sióstr Soong, która przyniosła twórcom dwie nagrody w Azji.

Chyba najbardziej znaną samodzielną pracą Randy’ego Millera pozostaje muzyka do trzeciej części Wysłannika Piekieł z 1992 roku. Wprawdzie kompozytor w znacznej mierze skopiował styl (oraz temat główny) od autora ilustracji wcześniejszych części, czyli Christophera Younga, ale jednak uczynił to na tyle dobrze i z klasą, iż jego partytura wcale nie odstaje od legendarnych poprzedniczek. Niestety w następnych latach kariera Millera nie nabrała takiego rozpędu, jakiego można by oczekiwać. Wciąż pisuje głównie do niszowych filmów i produkcji telewizyjnych, a niewiele jego prac doczekuje się oficjalnych wydań płytowych. Oprócz pisania muzyki filmowej, kompozytor wciąż tworzy ilustracje do spektakli teatralnych, dyryguje orkiestrami na całym świecie, od Los Angeles po Moskwę, a także współpracuje z różnymi muzykami, w tym z Kitaro, przy jego niefilmowych albumach.

Strona kompozytora: www.randymiller.com

Nagrody:

Video Premiere Award: