Howard Shore

Howard Shore to bez wątpienia jeden z najciekawszych, współczesnych kompozytorów muzyki filmowej. W ciągu niespełna 30 lat swojej przygody z tym gatunkiem stworzył wiele pasjonujących i oryginalnych dzieł, które jeżeli nie przeszły do historii, to przynajmniej wywołały wokół siebie dużo emocji. Zanim jednak doszedł do sławy czekała go droga po szczeblach drabiny prowadzącej do sukcesu…

Urodził się 18 października 1946 roku w Toronto. Od młodzieńczych lat pasjonował się żywo muzyką, dlatego postanowił kształcić się w tym kierunku. Po skończeniu szkoły średniej dostał się na Berklee School of Music w Bostonie, tam przez kilka kolejnych lat zdobywał teoretyczną wiedzę w dziedzinie kompozycji. Po otrzymaniu gratyfikacji związał się z zespołem “Lighthouse”, z którym grywał przez najbliższych kilka lat (1969-1972). Od 1975 roku Shore zaczął prace w telewizji. Dostał tam posadę dyrektora muzycznego programu rozrywkowego “Saturday Night Live” i pełnił ją przez okrągłe 5 lat. Pierwszym sukcesem młodego kompozytora był stworzony przez niego motyw otwierający słynne show O’Brien’a – „Late Night with Conan O’Brien” emitowanego w telewizji NBC.

Po telewizji przyszedł czas na kino. W filmie zadebiutował w 1978 r. muzyką do obrazu I Miss You, Hugs and Kisses. Przełomem jednak okazało się nawiązanie współpracy z bardzo awangardowym artystą, Davidem Cronembergiem, reżyserem niskobudżetowego filmu The Brood, do którego Shore skomponował muzykę w 1979 roku. Projekt ten rozpoczął ścisłą współpracę między tymi dwoma artystami, która w przyszłości zaowocowała jeszcze kilkoma tytułami m. in.: Videodrome, Mucha, Nagi Lunch, M Butterfly, eXistenZ oraz Pająk. Ciężki brzmieniowo, specyficzny styl Howarda idealnie wtapiał się w klimat niemniej awangardowych, mrocznych filmów Cronenberga. Kompozytor może poszczycić się również współpracą z innym, także oryginalnym reżyserem, Davidem Fincherem. Choć jej efektem była nieco mniejszą ilością partytur niż w przypadku Cronenberga, to jednak przyczyniły się one do wzmocnienia popularności twórcy. Są to między innymi: Siedem, Gra i Panic room. Na początku lat dziewięćdziesiątych Shore napisał doskonałą, mroczną partyturę do głośnego filmu Johnatana Demme – Silence Of The Lambs, za co został nominowany do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej. Dwa lata później ten sam reżyser zatrudnił go do score’ingu swojego najnowszego filmu – Filadelfia.

Sukcesy w komponowaniu opraw muzycznych do horrorów i trillerów przypięły do Howarda łatkę specjalisty w tej dziedzinie. Tymczasem jest on autorem wielu ścieżek dźwiękowych do luźniejszych gatunków, na przykład komedii. Doskonałą wizytówką tego typu prac Shore’a są: Duży, Pani Doubtfire, Ed Wood, Dogma i Depresja Gangstera. W 1996 roku otrzymał zadanie sporządzenia oprawy muzycznej do debiutanckiego paradokumentu Ala Pacino – Sposób Na Ryszarda. Bardzo piękna, trzymana w barokowym stylu partytura Shorea szybko poszła w zapomnienie zyskując sobie miano najbardziej niedocenionego dzieła tego artysty.

Doceniony z kolei został za swoją muzykę do filmowej trylogii Władca Pierścieni, uważaną za największe jego osiągnięcie życiowe. Dzięki tym filmom udowodnił swój talent i bogaty warsztat świadczący o jego wszechstronności. Ponadto usłyszał o nim cały świat, a na jego biurku zaczęło pojawiać się więcej ofert pracy. Swoją wysoką formę udowodnił również pisząc Celę, Gangi Nowego Jorku i Aviatora. W roku 2005 wrócił na podwórko Conenberga pisząc dla niego partyturę do Historii Przemocy

Za swoje prace, Shore niejednokrotnie był nagradzany. Największym jego sukcesem są bez wątpienia dwie statuetki “Oscara” za muzykę do Drużyny Pierścienia i Powrotu Króla; ”Nagroda Grammy” za pierwszą i drugą część trylogii, za Aviatora; “Emmy” za trzecią część Władcy Pierścieni; oraz wiele wiele innych nagród i nominacji od “Stowarzyszenia Krytyków Filmowych z Los Angeles” (Ed Wood), “Amerykańskiego Instytutu Filmowego” i “Broadcast Film Critics Association (Drużyna Pierścienia).

W roku 2005 podczas pracy nad kolejnym filmem Petera Jacksona, remake’m słynnego sprzed kilkudziesięciu lat King Konga doszło do seri spięć na linii kompozytor-reżyser wynikiem czego było odejście Howarda z produkcji na 5 tygodni przed premierą filmu. Zastąpił go James Newton Howard.

NAGRODY:

Oscar: