George Fenton

George Fenton urodził się w 1950 roku w Londynie, jako George Richard Ian Howe. Jako dziecko został wysłany przez rodziców do prestiżowej St. Edward’ School w Oksfordzie, uznawanej za jedną z najlepszych szkół w Wielkiej Brytanii. Jako młodzieniec swoje pasje muzyczne dzielił z aktorskimi – zdarzyło mu się nawet zagrać kilka ról teatralnych oraz parę epizodów w serialach telewizyjnych we wczesnych latach 70-tych. Często proszony o wykorzystanie swych muzycznych umiejętności nie tylko w rolach, które wymagały gry na jakimś instrumencie, ale także w przygotowaniach muzycznej oprawy przedstawienia zdecydował z czasem poświęcić się całkowicie fachowi kompozytora. Zaczynał jeszcze równolegle ze swoją skromną przygodą aktorską, tworząc muzykę pod spektakle, z początku dla The Royal Shakespeare Company (podobnie zaczynał Stephen Warbeck), z czasem pisząc już dla wszystkich największych teatrów w Londynie. Pod koniec lat 70-tych główny ciężar swojej pracy przeniósł z teatru na telewizję i tak George Fenton de facto został kompozytorem filmowym.

Dość szybko usłyszał o nim świat, bo już w 1981 r. Fenton został potrójnie nominowany do nagrody BAFTA. Jednak to wyróżnienie ma być może większy wydźwięk jedynie w Wielkiej Brytanii, czego nie można powiedzieć o nagrodzie Oscara, do której swą pierwszą nominację otrzymał raptem dwa lata później, do spółki z Ravim Shankarem, za ścieżkę dźwiękową do nakręconej przez sir Richarda Attenborougha biografii Ghandiego. W 1988 r. Fenton dostał dwie kolejne nominacje do tej nagrody – Cry Freedom dostrzeżono bowiem zarówno w kategorii score, jak i piosenka. Rok później przyszła kolejna nominacja za Dangerous Liaisons a w 1992 roku za The Fisher King, jednak Fentonowi ani razu nie było dane odebrać nagrody. Podobnie było ze Złotym Globem, natomiast udało się kompozytorowi i to nie raz zdobyć BAFTA oraz Emmy.

Udana współpraca z Richardem Attenborourghem przy Ghandim zaowocowała kolejnymi. Fenton dla tego twórcy udźwiękowił jeszcze Shadowlands, wspomniane już Cry Freedom, In Love and War oraz Grey Owl. Innymi reżyserami, z którymi chętnie i często współpracował Brytyjczyk są m.in. Ken Loach czy Stephen Frears. Fenton może być jednak najmocniej wiązany z Attenboroughem ale nie Richardem, a Davidem (też „sir”), wybitnym brytyjskim przyrodnikiem i dokumentalistą, którego takie seriale przyrodnicze jak Na ścieżkach życia były swego czasu wyświetlane i dość popularne w naszym kraju. To właśnie muzyka z przyrodniczych dokumentów, niekoniecznie Attenborougha, przyniosła Fentonowi największą popularność a za The Blue Planet i Planet Earth także nagrodę Emmy. Także prawdoopodobnie najlepszy album z muzyką filmową George’a Fentona pochodzi z dokumentu przyrodniczego. Deep Blue, bo o nim tu mowa to wprawdzie w głównej mierze przearanżowane tematy z wcześniejszej Błękitnej Planety, ale jak przearanżowane. Na dodatek chyba po raz pierwszy do nagrania ścieżki dźwiękowej udało nakłonić się wybitnych muzyków Filharmonii Berlińskiej. Obok wspomnianych soundtracków do najbardziej znanych i udanych zaliczyć należy także muzykę z filmu Anna i Król (dwie nominacje do Złotego Globu).

George Fenton mimo niewątpliwej kompozytorskiej klasy, talentu i licznych wyróżnień nie zalicza się do czołówki najpopularniejszych kompozytorów muzyki filmowej, co oceniając przez pryzmat jego najlepszych prac można uznać za pewną niesprawiedliwość. Brytyjczyk nie raz udowodnił, że potrafi znakomicie wykorzystać pełną orkiestrę i chór, stworzyć orkiestracyjnie i tematycznie bogatą partyturę, świetnie sprawdzającą się w połączeniu z obrazem, ale i stanowiącą bardzo ciekawą rzecz na płycie. Fenton oprócz ciągłej współpracy z kinem, telewizją i teatrem pisuje także inne, zupełnie autonomiczne kompozycje, wykłada na trzech brytyjskich wyższych uczelniach, pojawia się w telewizji jako ekspert ds. muzyki a także ostatnimi czasy założył małe wydawnictwo płytowe, przez które wydaje zarówno swoją muzykę, jak i kilku mniej znanych kolegów po fachu.

Strona wydawnictwa założonego przez kompozytora: