Bruno Coulais, rodowity Paryżanin, jest obecnie chyba numerem jeden wśród kompozytorów we Francji. Jego wielka kariera zaczęła się od głośnego para-dokumentu Mikrokosmos, który przyniósł mu pierwszą nagrodę Cezara. Jednak muzykę do filmów Coulais pisał już dużo wcześniej. Kształcony na muzyka klasycznego, zaczynający swą muzyczną edukację od nauki gry na skrzypcach i fortepianie, zaczął swoją przygodę ze ścieżkami dźwiękowymi od filmu dokumentalnego Mexico City Magico w 1977 r. Później tworzył głównie dla seriali telewizyjnych a jego pierwszym pełnometrażowym obrazem był La Femme Secrete z 1986 r.
W końcu jednak przyszedł rok 1996 i wspomniany już Mikrokosmos, który przyniósł mu uznanie nie tylko w rodzimej Francji ale i na całym świecie. Od tego okresu Coulais stał się specjalistą od pisania muzyki do francuskich blockbusterów (Purpurowe rzeki, Vidocq) oraz filmów przyrodniczych (Makrokosmos, Genesis). Kompozytor ten trzykrotnie zdobył nagrodę Cezara (poza Mikrokosmosem, także za Himalaya i Les Choristes) a raz był nominowany do Oscara za … najlepszą piosenkę (Les Choristes). Ponadto Francuz zdobywał inne pomniejsze wyróżnienia i był nominowany do takich nagród, jak BAFTA czy Emmy.
Po Makrokosmosie Coulais zapowiedział ograniczenie swojej filmowej twórczości, by móc skupić się na innych projektach, jak pisanie oper czy współpraca z korsykańską grupą La Filetta (wykonującą m.in. jeden utwór na ścieżce dźwiękowej do Le Peuple Migratuer). Faktycznie począwszy od 2001 komponował już nieco mniejszą ilość filmowych partytur rocznie, ale też będąc cenionym kompozytorem, mógł pozwolić sobie na luksus wyboru tych najbardziej interesujących obrazów do zilustrowania; zaś od roku 2007 jakby na powrót w większym stopniu zaangażował się w muzykę filmową. Kompozycje Bruno Coulaisa są oczywiście zależne od tematyki danego obrazu, jednak da się zauważyć pewne charakterystyczne cechy, jak fascynacja operą i chętne korzystanie z ludzkiego głosu w sposób instrumentalny, a także poszukiwanie oryginalnych brzmień i korzystanie z etnicznych dorobków różnych kultur. Muzyka ta zdecydowanie różni się nie tylko od tradycyjnych brzmień w muzyce filmowej francuskiej (Jarre, Sarde, Delerue) ale i muzyce filmowej w ogóle. Na Zachodzie a zwłaszcza za oceanem nie jest szczególnie ceniony przez fanów soundtracków, przyzwyczajonych do stylu narzucanego przez Hollywood. Nie przeszkodziło to wcale osiągnąć zupełnie niezłej ilości sprzedanych egzemplarzy płyt z jego najbardziej znanymi ścieżkami dźwiękowymi.
Bruno Coulais jest żonaty i ma dwójkę synów (Hugo i Louis). Ten pierwszy podobnie jak ojciec, zajmuje się muzyką, ale innego gatunku, bowiem gra w zespole rockowym.
NAGRODY:
- Annie Award:
- 2010 – Coraline
- César:
- 2005 – Les Choristes
- 2000 – Himalaya – l’enfance d’un chef
- 1997 – Microcosmos: Le peuple de l’herbe
- Europejska Nagroda Filmowa:
- 2004 – Les Choristes
- nagroda na Flandres International Film Festival:
- 1999 – Himalaya – l’enfance d’un chef
- 1996 – Microcosmos: Le peuple de l’herbe
- nagroda na Międzynarodowym Katalońskim Festiwalu Filmowym w Sitges:
- 2001 – Vidocq
- ASCAP Award:
- 2010 – Coraline
- Filmmuza- nagroda portalu Filmmusic.pl:
- 2010 – Oceans (utwór roku: „Les Massacres”)
NOMINACJE:
- Oscar (najlepsza piosenka):
- 2005 – Les Choristes
- Emmy:
- 2005 – Sometimes in April
- BAFTA:
- 2005 – Les Choristes
- César:
- 2013 – Les adieux à la reine
- 2011 – Oceans
- 2002 – The Travelling Birds
- 2001 – Les Rivieres pourpres
- Filmmuza – nagroda portalu Filmmusic.pl:
- 2010 – Oceans
- 2009 – Coraline (utwór roku: „End Credits”)
