Ilekroć sięgałem do produkcji Tromy, a nie ukrywam, że obejrzałem już ich trochę, oprócz mizernego jak letni barszcz montażu i żałosnego scenariusza, zawsze strona muzyczna przedsięwzięcia wzbudzała we mnie największe emocje. Mój pierwszy kontakt z Tromowym „number one”, Toksycznym Mścicielem, był niczym kąpiel w niezwykle śmierdzącym i paskudnym szambie, po której zapach ma prawo pozostać jeszcze na długi okres czasu. I gdyby nie wyrobiona odporność na tego typu traumatyczne doświadczenia audio-wizualne, pewnie nigdy nie zdecydowałbym się na dalsze eksperymenty z Tromą. Zachęcony umieszczonymi na oficjalnej stronie studia kawałkami muzycznymi z projektów Kaufmana, rozpocząłem moją internetową wyprawę w poszukiwaniu oficjalnego albumu wydanego prawie półtorej dekady temu, a na którym można było znaleźć piosenki i suity tematyczne z czterech najbardziej (wówczas) kultowych filmów Tromy – Toksycznego Mściciela, Sierżanta Kabukimana, Napromieniowanej Klasy oraz Fortress of Amerikkka (oficjalnego polskiego tytułu nie znam). Kilkanaście godzin później z moich głośników sączyły się już poszczególne utwory tegoż krążka. Jego budowa nie jest dosyć skomplikowana. Jak w większości soundtracków nastawionych na komercyjnego odbiorcę, muzyka oryginalnie skomponowana na potrzeby poszczególnych filmów zestawiona jest z piosenkami promującymi je. Ponadto dochodzę jeszcze dwa dodatkowe elementy – dwa odjechane trailery dźwiękowe z Barbarzyńskiej Nimfomanki w Piekle Dinozaurów oraz Girl School Screamres, a także wywiad z samym Kaufmannem.
Osobnym elementem wartym chyba większej uwagi jest original score. Jak wspomniałem wyżej poszczególne ścieżki dźwiękowe zmiksowane zostały na potrzeby albumu do suit tematycznych. Ci, którzy spodziewają się tu orkiestrowego grania będą niepocieszeni. Tromę nie stać by było nawet na zatrudnienie trzecioligowego kompozytora, już nie wspominając nawet o zorganizowaniu kameralnej orkiestry. Ale to akurat nie stanowiło dla Kaufmana nigdy problemu, bo tak jak i 20 lat temu, tak i dzisiaj, swoje filmy zdobi syntetycznym plumkaniem. Uwierzcie mi, nawet gdyby John Williams zgodził się pisać dla Tromy za darmo, a jakimś cudem znalazłyby się pieniądze na LSO lub inną prestiżową orkiestrę, po prostu gryzłoby się to z niszą jaką serwuje swoim widzom Kaufman. Cóż zatem otrzymujemy? Ścieżki nade wszystko rzemieślnicze, choć i jakość owego rzemiosła przez krytyka muzycznego stawiana będzie pod wielkim znakiem zapytania. Ponad tą zewsząd ogarniającą nas otoczką kiczu unosi się jednak coś jeszcze – komediowa stylistka obracająca nawet potwornie prostackie melodie w element komediowy. Szczególnie mocno uzewnętrznia się to w przypadku suit do Sierżanta Kabukimana, gdzie wsiurskie tematy opatrzone zostały laickim bliskowschodnim elementem etnicznym, lub prowadzącej akcję syntetycznej trąbce… Muzyka dla uszu spragnionych elektronicznego kiczu. Na albumie niestety nie znajdziemy fragmentów score z filmów o Toksycznym Mścicielu. Czemu? Nie mam zielonego pojęcia. Faktem jest, że w pierwszej części było jej jak na lekarstwo, ale dwie kolejne, nakręcone przed wypuszczeniem albumu, posiadały już swoje pełne oprawy.
Mając jako takie doświadczenia z filmami Tromy, szczególnie tymi, do których odnosi się opisywany tutaj soundtrack, Toxic Tunes jawić się może jako doskonała powtórka z rozrywki, muzyczny flashback, ponowna wycieczka do fikcyjnego świata absurdu zwanego inaczej Tromaville. Zapewne dziwnie to zabrzmi, ale ten album ostatnimi czasy sprawił mi więcej radości ze słuchania niż wszystkie razem wzięte „hiciory” made in Hollywood pokroju Mroczny Rycerz, czy Mumia 3. Szkoda tylko, że owe wrażenia zarezerwowane są tylko dla tych, którzy mieli już wcześniej do czynienia z wymysłami Kaufmana i jego ekipy i nie zniechęcili się nimi. Dla „niewtajemniczonej” reszty będzie to niestety kolejny soundtrackowy bubel nadający się tylko do wyrzucenia. Całe szczęście nie oni oceniają tą płytę tylko ja. 😛
