Niedawno informowaliśmy o powstaniu nowej wytwórni, ScreamWorks Records, która za cel swojej działalności obrała sobie promowanie ścieżek dźwiękowych do filmów grozy. Kolejne dwa tytuły pojawiły się w katalogu tego labela…
Pierwszym z nich jest muzyka do filmu Philipa Ridley’a, Heartless. Budżetowa produkcja, która nie przyciągnęła uwagi widzów poszczycić się może całkiem poprawną ilustracją Davida Julyana – nie umykającą w żaden sposób standardom gatunkowym, ale dającą słuchaczowi kilka ciekawych utworów o zabarwieniu lirycznym. Same tematy, choć ładne, poszczycić się mogą dobrą instrumentalną oprawą, wśród której do najciekawszych zabiegów zaliczyć należy piękne wiolonczelowe solówki. Niemniej spora ilość niezbyt okiełznanej elektroniki w obrębie muzyki akcji psuje trochę wizerunek ścieżki.
Zdecydowanie ciekawiej prezentuje się kolejna pozycja w katalogu ScreamWorks – The Man Who Collected Food. Zeszłoroczna praca Daniela Alcheha nie jest pierwszą w jego dorobku, ale stanowi debiut tego kompozytora na rynku fonograficznym. Co można powiedzieć o tej partyturze? Przede wszystkim to, że zaskakuje swoją stylistyką – połączeniem barokowych brzmień z tradycyjną ilustracją filmu grozy. Nie tą współczesną, pełną elektronicznego bełkotu, tylko anachroniczną, zaglądającą na podwórko wielkich klasyków ze Złotej Ery w muzyce filmowej. Praca warta polecenia!
A co słychać na podwórku wytwórni-matki, czyli MovieScore Media? W sumie niewiele. W katalogu pojawił się bowiem ostatnio tylko jeden tytuł – Ways To Live Forever. Muzykę do tego brytyjskiego dramatu stworzył kompozytor hiszpańskiego pochodzenia, César Benito – raczej nieznany szerszemu gronu miłośników muzyki filmowej. Przysłuchując się umieszczonym na oficjalnej stronie albumu samplom muzycznym, śmiało mogę stwierdzić, że Ways To Live Forever to standardowa, napisaną raczej od linijki ścieżka dźwiękowa, która oparta jest na siermiężnym, lirycznym, orkiestrowym graniu i solówkach fortepianowych. Emocjonalna strona ścieżki Benito pozostawia jednak wiele do życzenia. Więcej do powiedzenia pod tym względem mają chyba dwie wyżej zaprezentowane prace…
