Tematyka sportowa w muzyce i vice versa „prześladuje mnie” już od wielu miesięcy. Najpierw czasochłonne przygotowanie i realizacja reportażu dla magazynu Presto, a teraz koncert, który nie obiecywał nic poza solidna porcją rozrywki. Podchodząc do tego wydarzenia z lekkim przymrużeniem oka – tego samego oka i ucha nie mogłem nacieszyć, kiedy doświadczałem tego słuchowiska. Sport Celebration stał się prawdziwym świętem kultury fizycznej w sztuce muzycznej.

Mija pięć lat od śmierci jednego z najwybitniejszych, polskich kompozytorów muzyki filmowej – Wojciecha Kilara. Czyż to nie piękna i dogodna okazja do wspomnienia jego twórczości na specjalnie przygotowanym koncercie monograficznym?

Są takie kompozycje w szeroko pojętej klasyce, bez których muzyka filmowa nie byłaby tym, czym jest obecnie. Jedną z nich jest suita Planety autorstwa Gustawa Holsta. W niedzielę 2 grudnia miałem okazję wysłuchać jej na żywo w dosyć nietypowej scenerii.

Jeszcze kilkanaście lat temu jakiekolwiek plany zorganizowania koncertu muzyki filmowej budziłby wśród miłośników tego gatunku bardzo duże emocje. Dzisiaj śmiało możemy powiedzieć o nasyceniu rynku tego typu eventami. Jest to po części zasługą prężnie rozwijającego się w Polsce, krakowskiego FMFu. Ale w odpowiedzi na te swoistego rodzaju doroczne święto muzyki filmowej, w całym kraju rodzą się kolejne inicjatywy mające na celu popularyzowanie utworów filmowych. Jednym z najprężniej rozwijających się jest Koncert Muzyki Filmowej podejmowany od wielu już lat przez Trinity Group. W ostatnich dniach powrócił on z dwoma wydarzeniami w Katowicach i Warszawie. Jaki był tego efekt?

Koncerty monograficzne kompozytorów muzyki filmowej, to w dalszym ciągu wielka rzadkość w Polsce. Jeżeli nie są firmowane powszechnie znanymi nazwiskami lub podpinane pod wielkie festiwale (FMF i tym podobne), zazwyczaj giną w echach wielkich eventów. Sytuacja miała się zmienić w listopadzie 2017 roku, kiedy do Polski zawitał jeden z najwybitniejszych, współczesnych kompozytorów muzyki filmowej – James Newton Howard.

Usłyszeć ścieżkę dźwiękową do Harry'ego Pottera na żywo podczas projekcji filmu - niezapomniane przeżycie! Pomimo kilku organizacyjnych niedociągnięć, tegoroczną, polską odsłonę tournee Harry Potter i Kamień Filozoficzny Live in Concert zaliczyć możemy do bardzo udanych. Perfekcyjne wykonanie kultowej partytury Johna Williamsa budziło apetyt na więcej i dzięki staraniom JVS Group mieliśmy to otrzymać! Niespełna pół roku po pierwszej odsłonie muzyki do Pottera mieliśmy okazję doświadczyć analogicznych wrażeń wyniesionych z symultanicznego wykonania ścieżki dźwiękowej do Komnaty Tajemnic. Czy było to równie emocjonujące przeżycie?

Pytanie z pozoru proste, przecież muzyka filmowa wyrosła na kanwie tradycji pielęgnowanych przez wielkich klasyków. Budząca się do życia kinematografia dosłownie wyrwała ją z sal koncertowych, scen teatralnych i oper, rzucając w wir wielkich przeobrażeń kulturowych. Współczesna muzyka filmowa już tylko w śladowym stopniu identyfikuje się z tymi wzorcami. Czemu więc raz na jakiś czas nie pozwolić sobie na powrót do korzeni? Na zaczerpnięcie z tego niewyczerpalnego źródła inspiracji dla współczesnych ikon gatunku...

Na koncercie rockowym nie byłem już od lat, bo w moje życie bezceremonialnie wkroczyła muzyka filmowa. Łódzki występ Hansa Zimmera w ramach jego trasy koncertowej Hans Zimmer Live On Tour przypomniał mi ile frajdy dostarczyć może mocniejsze, gitarowe brzmienie...

Erich Wolfgang Korngold jest dosyć wyjątkowym przykładem hollywoodzkiego artysty, który nie ilością, ale jakością swoich prac zdołał przejść do historii jako jeden z najbardziej wpływowych kompozytorów muzyki filmowej. Jak to się stało?

Jak każda epoka w historii i styl w sztuce, tak muzyka filmowa okresu Złotej Ery w filmie amerykańskim posiada swoich „założycieli”. Byli nimi przede wszystkim imigranci z Europy, którzy w wyniku zawirowań politycznych, braku perspektyw, lub pospolitej chęci zrobienia kariery, wyemigrowali na zachód i znaleźli swój przyczółek w tamtejszej, Hollywoodzkiej „fabryce snów”. Do kluczowych postaci, które swoim zapałem i pomysłowością, w przeciągu zaledwie dekady zmieniły wizerunek amerykańskiej muzyki filmowej, zaliczyć należy: w pierwszej kolejności kompozytorów austriackiego pochodzenia, Maxa Steinera i Ericha Wolfganga Korngolda. Także Franza Waxmana oraz Alfreda Newmana, który na arenę wydarzeń wkroczy dopiero dekadę po wyżej wspomnianych. Warto zatem poświęcić nieco miejsca tym postaciom i ich twórczości.

Jest na mapie kulturowej Polski jedna bardzo specyficzna impreza. To pięciodniowe święto poświęcone aktorowi, pisarzowi scenarzyście… człowiekowi szeroko pojętej kultury – Janowi Himilsbachowi. W tym roku przypadała już siódma edycja tego wydarzenia i jak w latach poprzednich, w programie znalazł się wątek poświęcony muzyce. Muzyce może nie do końca związanej z postacią samego Himilsbacha, czy też filmami, w których występował… To raczej wieczór wspomnień i inspiracji z muzyką filmową w tle.

Jest muzykologiem, kompozytorem, aranżerem, performerem… ale przede wszystkim jest sobą. Marcin Pukaluk to artysta raczej mało znany wśród szerokiego grona odbiorców muzyki filmowej. Z tego też tytułu postanowiliśmy przybliżyć Wam jego sylwetkę, a doskonałą ku temu okazją jest 40-minutowa rozmowa, jaką kilka dni temu zarejestrowałem w studiu Radia Podlasie. Nie będzie to typowy wywiad, gdzie kompozytor odpowiada na z góry przygotowane pytania. Raczej rozmowa o inspiracjach, tym co cenimy w muzyce i co jest bolączką współczesnej muzyki filmowej. Zachęcamy do słuchania i komentowania!

Po raz kolejny Brian Tyler wziął na warsztat tematykę superbohaterów, nad którymi artystyczną pieczę sprawuje studio Marvela. Także drugi raz z rzędu odnosi on sukces zbierając właściwie same pozytywne opinie na temat swojej pracy. Czy słuszne? O tym przekonacie się czytając rozbudowaną wersję recenzji ścieżki dźwiękowej do drugiej części Thora

Elegancki artykuł na bogatości słownej napisany ku uciesze wszystkich miłośników discopolowej muzyki filmowej.

W poprzednim artykule, Dramat w cieniu rewolucji, powiedzieliśmy pokrótce o najważniejszych wydarzeniach, które doprowadziły do tzw. „rewolucji dźwiękowej” w amerykańskiej kinematografii. Pojawienie się dźwięku w filmie pociągnęło za sobą wiele zmian. Poza technologią zmieniła się przede wszystkim metodyka kręcenia filmów. Wiele znanych i cenionych twórców oraz aktorów odeszło z branży, a na ich miejsce pojawiły się nowe, nieznane dotąd nazwiska. Przemysł filmowy stał niejako na rozdrożu i tylko analiza rynku i dostosowanie go do potrzeb odbiorcy uchronił film dźwiękowy przed artystyczną klęską. W tych oto trdnych czasach pojawił się film muzyczny, czyli tak zwany musical, który śpiewem i tańcem przyciągać miał ludzi do sal kinowych. Przełom lat 20-tych i 30-tych to również pierwsze udźwiękowione filmy animowane Disney'a i Warnera. O tych i o innych wydarzeniach mających miejsce tuż po rewolucji dźwiękowej przeczytać możecie w artykule Tomka Goski.

Film Michela Hazanaviciusa, Artysta, który ostatnimi czasy święci triumfy na całym świecie, to nie tylko sentymentalna podróż w czasie do okresu naiwnego w treści, ale bogatego w emocje, „ruchomego obrazu”. To także wspaniała lekcja historii przypominająca, że rewolucja dźwiękowa w kinematografii okupiona została wielkimi zmianami. Ludzie tacy, jak George Valentin przeżyli olbrzymi dramat, nie mniejszy zresztą aniżeli właściciele wielkich studiów produkcyjnych i sal kinowych organizujących pokazy filmowe. Jak to wszystko się odbywało? Zapraszam do zapoznania się z artykułem opisującym te wydarzenia. Artykułem będącym rozwiniętą myślą fragmentu pracy magisterskiej Tomka Goski.

Na trzy tygodnie przed światową premierą ścieżki dźwiękowej Johna Williamsa do filmu War Horse mamy dla Was, Drodzy Czytelnicy, nie lada niespodziankę, mianowicie drobny wgląd w to, co znajdzie się na płycie z oryginalnym soundtrackiem! Dzięki uprzejmości amerykańskiej wytwórni Sony Masterworks mogliśmy już jakiś czas temu zapoznać się z albumem i oto mamy przyjemność, jako pierwsi w Polsce, zaprezentować wszystkim czytelnikom FilmMusic.pl tak zwany „first listen” tej ścieżki. Zapraszamy do lektury i posłuchania specjalnie przygotowanych sampli!

Po wspaniałym i pełnym niezapomnianych wrażeń koncercie pod batutą Joe Hisaishiego, który zabrzmiał pierwszego dnia 4. Festiwalu Muzyki Filmowej w krakowskiej Nowej Hucie, fani i dziennikarze mieli okazję spotkać się z kompozytorem podczas drugiego dnia Festiwalu.

Stargate, to rzeczywistość filmowa, która podlega nieustannym przeobrażeniom. W momencie, gdy pisałem poprzedni artykuł o muzyce z tej serii, na srebrnych ekranach królował jeszcze czwarty sezon Atlantis. Wiele zmieniło się od tego czasu. Atlantyda wylądowała w końcu na Ziemi, grupa SG-1 zaskoczyła nas nowymi przygodami w pełnometrażowych produkcjach, a na horyzoncie pojawił się nowy wątek tułaczki zagubionej gdzieś w kosmosie grupy ludzi. Cóż, pod względem muzycznym również sporo się wydarzyło, stąd pomysł na uzupełnienie poprzedniego artykułu poruszającego tę problematykę. Wszystkich, którzy nie mieli okazji zapoznać się jeszcze z moimi poprzednimi wywodami, odsyłam tutaj, a pozostałych zainteresowanych zachęcam do dalszej lektury...

Trzeci dzień Festiwalu Muzyki Filmowej, jak to już wrosło w trzyletnią tradycję tego wydarzenia, poświęcony został kolejnej odsłonie muzycznej trylogii Władcy Pierścieni. Tym razem podczas koncertu finałowego zaprezentowana została ostatnia część kultowej partytury Howarda Shore’a - Powrót Króla. Zanim jednak liczne audytorium miało okazje wysłuchać blisko czterogodzinnego koncertu, w którym partycypował między innymi sam autor ścieżki, organizatorzy festiwalu przygotowali szereg innych atrakcji. Przybliżmy zatem najważniejsze z nich…

W poprzednim artykule omówione zostały kwestie związane z organizacją i sposobem działania systemu studyjnego w Stanach Zjednoczonych. Tym razem temat zostanie pchnięty na bardziej merytoryczne podłoże, czyli w okolice głównego nurtu muzycznego, jakim posługiwali się "studyjni" kompozytorzy. Zapraszamy do zapoznania się z artykułem o Klasycznej Partyturze Filmowej.

Jest to młody polski kompozytor, o którym raczej mało kto jeszcze słyszał. Nieznany, choć bez wątpienia utalentowany i dobrze prosperujący, czego wybitnie dowodzi jego najnowszy projekt, który ośmielił się zaprezentować naszej redakcji. O tej partyturze jak i o wielu innych sprawach tyczących się warsztatu młodego kompozytora rozmawiać będziemy z autorem Violemi, Pawłem Pudło. Zachęcamy do lektury!

Poruszając zagadnienia związane z muzyką filmową okresu Złotej Ery, wiele mówi się o czynnikach wpływających na procesy jej powstawania. Erudyta tematyczny świadom jest wszelakich zalet i mankamentów istnienia w historii amerykańskiej kinematografii studiów produkcyjnych i należących do nich jednostek zajmujących się tworzeniem ilustracji muzycznych. Mając niejako świadomość, że nie każdy czytelnik portalu FilmMusic.pl, to specjalista z dziedziny historii gatunku, proponuję zagłębienie się w krótkie jej epizody. Dosyć istotne skądinąd, bo mówiące o tym, jak doszło do wykształcenia się klasycznej partytury filmowej – jednego z pylonów podtrzymujących potężną konstrukcję współczesnej ilustracji. Od tego „kiedy”, ważniejszym wydaje się pytanie „gdzie” należałoby szukać początków owego najstarszego z języków stylistycznych muzyki filmowej? Ano między innymi w murach wielkich molochów produkcyjnych, które stworzyły mechanizmy pozwalające na błyskawiczne i efektowne tworzenie filmów z wszystkimi ich elementami. Oto zatem słów kilka o tzw. systemie studyjnym…

Proces powstania i rozwoju muzyki filmowej był bardziej złożony aniżeli sugerują nam to ogólnie dostępne podręczniki oraz kompendia wiedzy. Ba! Nawet wiele książek traktujących o historii muzyki filmowej skraca niejako ten proces eksponując tylko najbardziej doniosłe z perspektywy współczesnego miłośnika gatunku wydarzenia. Poza znanymi nazwiskami oraz głośnymi tytułami, kino nieme, to przede wszystkim okres ustawicznego poszukiwania nowych rozwiązań w dziedzinie urozmaicania pokazów filmowych. W poprzednim artykule traktującym o idei zaistnienia w kinematografii warstwy muzycznej, przedstawiłem pokrótce proces formowania się w świadomości filmowców oraz widowni potrzeby angażowania sfery muzycznej w ogólnym doświadczeniu filmowym. Ten tekst chciałbym poświęcić natomiast jednej z proponowanych wówczas metod realizowania tychże idei, czyli muzycznym kartotekom oraz antologiom...

Co tak naprawdę sprawiło, że w przeciągu kilku dekad muzyka stała się integralnym elementem filmu? Integralnym do tego stopnia, że bez jej obecności ciężko jest sobie wyobrazić współczesnemu widzowi jakąkolwiek projekcję. Trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, wszak wiele czynników miało bezpośredni lub pośredni wpływ na kształtowanie się potrzeby umuzycznienia niemego filmu. Nie zawsze były to czynniki determinowane rozwojem nowopowstałej sztuki, czasem wręcz trywialne i błahe. Wszystkie one miały jednak pewien wpływ na współczesny kształt i specyfikę muzyki filmowej. Warto więc przyjrzeć się temu zagadnieniu z bliska.

"Nie lubi\u0119 komponowa\u0107 przed obejrzeniem filmu. Mog\u0119 zainspirowa\u0107 si\u0119 scenariuszem, mog\u0119 rozmy\u015bla\u0107 nad scenariuszem i mie\u0107 pomys\u0142y we wczesnej fazie, ale wol\u0119 pisa\u0107 gdy ju\u017c zaznajomi\u0119 si\u0119 z filmem. Jest on w\u0142a\u015bciwie moj\u0105 g\u0142\u00f3wn\u0105 inspiracj\u0105, i my\u015bl\u0119, \u017ce je\u015bli kto\u015b zmusi Ci\u0119 do masywnego komponowania, nie b\u0119dzie to zbyt korzystne."

Kontynuując rozważania na temat roli muzyki w serialach telewizyjnych skupimy się tym razem na jednym z najpopularniejszych i najbardziej rozbudowanych fabularnie i muzycznie widowisk ostatnich lat, mianowicie Stargate: Sg-1 oraz Stargate: Atlantis. Zapraszamy do lektury!

Rozważań na temat opraw muzycznych do seriali telewizyjnych ciąg dalszy. Po zarysie historycznym i omówieniu głównych problemów związanych z produkcją, chciałbym rozpocząć nowy cykl artykułów, tym razem o ścieżkach do kultowych seriali. Na początek ikona współczesnego science-fiction, czyli Star Trek. Zachęcam do lektury.