Nazwisko Richarda Harveya jako kompozytora muzyki filmowej nie znaczy może wiele, zaś jego najbardziej znanym soundtrackiem jest pewnie kompozycja do telewizyjnego filmu Folwark zwierzęcy. Mimo to, nie można nie zwrócić uwagi na to, z jakimi sławami Harvey miał styczność, z jakimi współpracował i w jakie popularne ścieżki dźwiękowe miał swój wkład, niekoniecznie jako kompozytor. Jednak po kolei.
Ten kompozytor/dyrygent/multiinstrumentalista urodził się 25 września 1953 r. w Londynie. Od dziecka pobierał muzyczne wykształcenie. UCzył się gry na klarnecie i na tym instrumencie grywał w British Youth Symphony Orchestra. Po ukończeniu w 1972 r. Royal College of Music, Harvey pojawiał się na londyńskich scenach muzycznych wraz z założoną przez siebie grupą Gryphon, w której grał na instrumentach dętych drewnianych, oraz w ramach programu „Musica Reservata” popularyzującego muzykę antyczną. W późnych latach 70-tych pracował dla Maurice’a Jarre’a i to właśnie tą drogą trafił do muzyki filmowej.
Jego pierwszymi kompozycjami były dodatkowe, elektroniczne brzmienia do serialu telewizyjnego The Martian Chronicles z 1980 r. Rok później napisał, wraz ze Stanleyem Myersem, swoją pierwszą „znaczącą” partyturę do filmu, a był nim europejski dramat Lady Chatterley’s Lover z Sylvią Kristel w roli głównej. W kolejnych latach Brytyjczyk tworzył po kilka ścieżek dźwiękowych rocznie, były to jednak w ogromnej większości soundtracki do produkcji telewizyjnych. Harvey z rzadka dostawał propozycje pisania do filmów kinowych, zwłaszcza tych z górnej półki.
Co nie udawało mu się jako kompozytorowi, odbijał sobie z nawiązką jako instrumentalista. Richard Harvey jest bowiem specjalistą od gry na wszelakich instrumentach dętych drewnianych, w tym wszelakich egzotycznych i historycznych odmianach fletów i fletni. Umiejętności te jako pierwszy dostrzegł i wykorzystał nie kto inny, tylko sam Hans Zimmer, powierzając Harveyowi wykonanie partii na fletnie Pana w filmie z 1988 r. pt. Burning Secret. Zimmer o współpracę poprosi Brytyjczyka jeszcze nie raz. Wystarczy wymienić tylko Króla Lwa czy Ucieczkę z Rangun, gdzie etniczne piszczałki Harveya odgrywają pierwszoplanową rolę. Zupełnie inny charakter miała współpraca Niemca i Brytyjczyka przy The Da Vinci Code. Tam Harvey był dyrygentem oraz skomponował piękny religijny utwór na chór. Harvey swoje umiejętności w grze na fletach wykorzystywał także przy współpracy z Johnem Williamsem (Harry Potter i więzień Azkabanu) oraz Harrym Gregsonem-Williamsem (Królestwo niebieskie).
Poza tworzeniem i graniem muzyki na potrzeby filmów, Harvey udzielał się także w innych muzycznych projektach. Był m.in. dyrygentem Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej przy nagraniu albumu „Classic Rock”, w którym orkiestra wykonywała instrumentalne wersje największych rockowych przebojów. Ponadto pisał koncerty na gitarę i orkiestrę a także oratorium do opery Plague and the Moonflower. Richard Harvey współpracował także z gwiazdami muzyki popularnej, takimi jak Paul McCartney czy Kate Bush.
Przy pisaniu biografii korzystałem z informacji zawartych na oficjalnej stronie kompozytora: www.richardharvey.net
Nagrody:
- Suphannahong award:
- 2004 – Prom Piram
- British Academy award:
- 1991 – GBH
Nominacje:
- Ivor Novello award:
- 2005 – Colditz
