Paul Misraki (właściwie Paul Misrachi) urodził się w Konstantynopolu, ówczesnej stolicy Imperium osmańskiego, we francuskiej rodzinie o włosko-żydowskich korzeniach. W wieku czterech lat podjął się nauki gry na fortepianie, a już w trzy lata później komponował swoje pierwsze młodzieńcze utwory. Część swojego dzieciństwa spędził w Budapeszcie, po czym wyemigrował do Francji.
Po przeprowadzce do Paryża, Paul rozpoczął studia z zakresu kontrapunktu i harmonii w Lycée Janson-de-Sailly, odkrywając równolegle muzykę jazzową i takich artystów, jak Cole Porter oraz George Gershwin. Na początku lat 30-tych rozpoczął swoją karierę jako pianista jazzowy w zespole Ray’a Ventury, jednym z najważniejszych francuskich big bandów tamtej dekady. Odpowiadał również za aranżowanie i komponowanie granego przez zespół materiału, dzięki czemu dał się poznać szerszej publice (za sprawą coraz powszechniejszych odbiorników radiowych) jako zdolny autor piosenek. Jego pierwszym hitem był utwór Tout va très bien z 1934 roku, na którego pomysł wpadł ponoć podczas jedzenia sera camembert. Natomiast już trzy lata wcześniej Misraki miał po raz pierwszy okazję napisać muzykę na potrzeby filmu – była to komedia Jeana Renoira, zatytułowana On purge bébé.
Niemiecka okupacja w czasie II wojny światowej zmusiła kompozytora do ucieczki z Francji, najpierw do Buenos Aires (Argentyna), a następnie do Hollywood, gdzie współpracował ze studiem RKO Pictures. Po powrocie do Francji Misraki kontynuował swoją karierę twórcy piosenek oraz kompozytora filmowego. Pisał muzykę dla wielu znakomitych twórców kina europejskiego i światowego: Henri-Georgesa Clouzota, Jeana Delannoy’a, Claude’a Chabrola, Rogera Vadima, Bernarda Borderie, Jean-Luca Godarda, Jean-Pierre’a Melville’a, Orsona Wellesa i Luisa Buñuela. Do najgłośniejszych tytułów w jego filmografii należą: I Bóg stworzył kobietę, Tajne akta, Śmierć w ogrodzie, Kuzyni, Szpicel oraz Alphaville . Najintensywniejszy okres działalności filmowej Misrakiego to lata 50-te – zdarzało mu się wówczas komponować nawet do 7 filmów rocznie. Wraz z kolejnymi dekadami jego aktywność spadała, a ostatni score (do filmu telewizyjnego) napisał w wieku 85 lat, w 1993 roku.
Misraki interesował się również ufologią i teorią życia pozaziemskiego; napisał nawet książkę pt. Les Extraterrestres in France, w której utrzymywał, że biblijni aniołowie byli odwiedzającymi Ziemię obcymi z innych planet (teoria znana polskim czytelnikom za sprawą twórczości Ericha von Dänikena).
Za swoje dokonania muzyczne Misraki został nagrodzony Legią Honorową, Orderem Sztuki i Literatury, a także – w kategorii „piosenka” – dwiema głównymi nagrodami SACEM (francuskiego Stowarzyszenia Autorów, Kompozytorów i Wydawców Muzycznych), którego członkiem był przez ponad 60 lat. Zmarł w wieku 90 lat w Paryżu, pozostawiając żonę i trójkę dzieci.