Lalo Schifrin

Lalo Schifrin jest najbardziej znanym obecnie argentyńskim kompozytorem muzyki filmowej. Co ciekawe wielka popularność jego nazwiska, zwłaszcza wśród osób na co dzień nie przejawiających wielkiego zainteresowania soundtrackami, wcale nie wiąże się z 6 nominacjami do Oscara czy też 4 do Grammy i Emmy. Nieśmiertelność zapewnił mu jeden temat – wielka ikona muzyki z telewizyjnych seriali, czyli motyw z Mission: Impossible.

Schifrin urodził się w Buenos Aires, w żydowskiej rodzinie. Jego ojciec był skrzypkiem orkiestry w miejscowej operze, nic więc dziwnego, że muzyka od najmłodszych lat była w domu rodzinnym obecna, a młody Lalo przejawiał zainteresowania w jej kierunku. Od 6 roku życia rozpoczął pobieranie lekcji gry na fortepianie pod okiem zawodowego nauczyciela. 10 lat później kontynuował naukę gry na tym instrumencie, uczył się także muzycznej kompozycji. W tym okresie zaczęła się ponadto jego fascynacja gatunkiem jazzowym. Choć wkrótce rozpoczął studia z zakresu prawa i socjologii, to jednak zwyciężyła jego miłość do muzyki i w wieku 20 lat Schifrin dostał się do konserwatorium w Paryżu. Podczas swoich studiów muzycznych w stolicy Francji, Argentyńczyk jednocześnie grywał jazz w paryskich klubach, a w roku 1955 wystąpił jako pianista na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w duecie z bandeonistą Astorem Piazzollą.

Po powrocie do ojczyzny Schifrin założył własną grupę jazzową, imał się także zleceń na potrzeby radia i telewizji. W 1956 r. poznał słynnego jazzmana Dizzy’ego Gillespie, dla którego komponował później kilkukrotnie i to na jego zaproszenie, na początku lat 60. Schifrin wyjechał do Nowego Jorku. W 1963 r. wytwórnia MGM zaproponowała kompozytorowi kontrakt i wkrótce Argentyńczyk napisał swój pierwszy score do hollywoodzkiej produkcji (Rhino!). Wkrótce posypały się kolejne zlecenia, także z telewizji (tutaj Schifrin zaczął od odświeżenia tematu Jerry’ego Goldsmitha do serialu The Man from U.N.C.L.E.). Przełom lat 60. i 70. był znakomitym okresem dla kompozytora. W muzyce filmowej ważną rolę odgrywała jazzowa stylistyka, a w tym Argentyńczyk czuł się jak ryba w wodzie. Poza kultową Mission: Impossible Argentyńczyk zilustrował m.in. Wejście smoka, kilka filmów o Brudnym Harrym czy Bullita oraz Horror Amityville. Miał też być kompozytorem słynnego Egzorcysty ale pierwsza wersja jego partytury nie spodobała się reżyserowi, a kolejna producentom i ostatecznie również została odrzucona.

Schifrin obecnie sporadycznie, ale nadal komponuje do filmów. Poza tworzeniem muzyki do obrazów, Argentyńczyk zaliczył małe cameo w jednym z nich (jako dyrygent w Red Dragon), napisał też temat do gry komputerowej Splinter Cell: Pandora Tomorrow. Lalo Schifrin ma swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei sław.

NAGRODY:

Grammy