Na początku 2002 roku Drużyna Pierścienia wywołała niezły szum. Sprawiła, że miliony ludzi ruszyły do kin, nie mniej także do księgarni zapoznać się z dziełem na którego podstawie film powstał… wielu spośród nich zahaczyło także o sklepy muzyczne i zakupiło soundtrack. Prawdę powiedziawszy sukces muzyki, był tak wielki, że gdy wszystkie możliwe kopie zostały już wyprzedane (a stało się to bardzo szybko) wznowiono nakład zalewając rynek już nie milionami, ale dziesiątkami milionów płyt. Podczas gdy szum wokół pierwszej części nie cichł, Shore był juz w trakcie pracy nad Dwoma Wieżami.
Pisząc je, kompozytor wielokrotnie odnosił się do wcześniej skonstruowanych tematów, przykładowo: Drużyny (np. The Uruk-Hai) i Froda (np. The Taming Of Smeagol, Samwise The Brave) czyniąc je bardziej elastycznymi na potrzeby sytuacji w których znaleźli się teraz bohaterowie. Nie zabrakło także motywów Rivendell i Lothlorien, przewijających się przykładowo w Isengard Unleashed ze wzruszającym wokalem Elizabeth Fraser czy też The Leave Taking z łagodnymi partiami chóralnymi. Na tej solidnej bazie zbudowano również motyw Arweny zawarty w Evenstar podkreślający jej dylemat pomiędzy wiernością swojemu ludowi, a miłością życia, Aragornem. Istotną rolę pełni tu wokal Isabel Bayrakdarian pełen liryzmu i smutku. TTT to nie tylko nawiązania, także innowacje tematyczne, więc skupmy się może na nich.
…przed oczami wędrowców, na zachodzie, świat wciąż jeszcze leżał cichy, bezkształtny i szary; w miarę jednak jak patrzyli, cienie nocy rozwiewały się stopniowo, ziemia budziła się odzyskując barwy: zieleń rozlała się po szerokich łąkach Rohanu…
…nie widzieli jego twarzy, miał bowiem kaptur nasunięty głęboko, a na kapturze szerokoskrzydły kapelusz, spod którego ledwie wystawał czubek nosa i siwa broda. Mimo to Aragornowi wydało się, że w cieniu kaptura dostrzega jasny, przenikliwy błysk oczu…
…różnili się między sobą tak jak drzewa odmiennych gatunków, tak niepodobne jak brzoza do buka albo dąb do jodły. Kilku sędziwych brodatych entów przypominało drzewa bardzo stare, ale zawsze zdrowe i krzepkie, żaden z nich jednak nie zdawał się tak wiekowy jak Drzewiec…
Standardowo już na końcu płyty, a w filmie podczas napisów końcowych spotykamy utwór promujący. Tym razem jest to Gollum’s Song, według mnie znacznie ciekawszy od May It Be z FOTR. Smętny nastrój jaki mu towarzyszy i słowa piosenki wykonywanej przez Emilianę Torrini w dosadny sposób przestawiają pokrętną, dwuosobową naturę Golluma. W limitowanym edycji soundtracku Dwóch Wież jako bonus dołączono także bardzo piękny i liryczny utwór zatytułowany Farewell To Lorien. Pochodzi on z rozszerzanej wersji Drużyny Pierścienia i opiewa fragmenty wydłużonego o kilka scen pożegnania w Lothlorien.
Muszę przyznać, że przesłuchawszy soundtrack w całości odczułem drobny niedosyt. Wyraźnie brakowało mi tam kilku fragmentów muzycznych słyszanych w filmie, na przykład tego ilustrującego bieg Aragorna, Legolasa i Gimliego tropem orków. Pomijajać te drobne mankamenty wydawnicze otrzymujemy raczej dobrze skonstruowany album muzyczny, godnie prezentujący drugą partyturę Shore’a do Władcy Pierścieni. Pod względem słuchalności wypada ona jednak nieco gorzej posług Drużyny Pierścienia. Wszystkiemu winna jest spora ilość tak bardzo lubianych przez Howarda Shore’a dysonansów i eksperymentów dźwiękowych. Mogą one napsuć nieco krwi słuchaczom lubującym się w melodyjnych utworach akcji, z kolei zachwycić uwielbiających eksperymentatywną zabawę z orkiestrą i chórem. Nie pomniejsza to jednak rangi tej płyty. Późniejszy Powrót Króla potwierdza tylko, że całość muzyczna trzymana jest na bardzo wysokim poziomie. Polecam!
Inne recenzje z serii:
