Andrzej Kurylewicz to nie tylko kompozytor, ale i dyrygent oraz instrumentalista, wyspecjalizowany w trąbce, puzonie i fortepianie. W historii polskiej muzyki filmowej zapisał się przede wszystkim jako twórca ścieżek dźwiękowych do takich seriali, jak Lalka Ryszarda Bera czy Polskie drogi Janusza Morgensterna. Jednakże muzyka filmowa była tylko niewielką częścią twórczości zmarłego już kompozytora. Kurylewicz pisał nowiem także popularne piosenki, współczesną muzykę poważną, ale przede wszystkim kompozycje jazzowe. To z tych ostatnich znany był szerzej na świecie, a niektóre jego utwory urosły dziś do miana jazzowych standardów.
Kurylewicz urodził się w 1932 r. w polskim wówczas Lwowie. Tam też wychowywał się i zaczynał swą muzyczną edukację. Po II Wojnie Światowej dostał się do Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, skąd jednak usunięto go, z powodu jazzu, który wtenczas był zakazany, a któremu Kurylewicz oddawał się bez reszty. Po tym incydencie kompozytor trafił do krakowskiego oddziału Polskiego Radia. Tam właśnie założył swą pierwszą grupę muzyczną: Sekstet Organowy Polskiego Radia, z którym grał do roku 1963. W latach 1969-1978 występował w zespole Formacja Muzyki Współczesnej. W międzyczasie Kurylewicz rozpoczął seą przygodę z filmem. Pierwszymi obrazami, które zilustrował muzycznie były mało znane dramaty: Rzeczywistość oraz Powrót. Od lat 80-tych dla filmu pisał już niewiele, a po roku 1991 definitywnie z tym skończył. Zrobił tylko jeden wyjątek w roku 2005, dla obrazu Lekarz drzew Janusza Zaorskiego. Kompozytorowi zdarzało się także tworzyć muzykę do przedstawień teatralnych.
Oprócz muzyki filmowej i jazzowej, Kurylewicz tworzył inne kompozycje instrumentalne, w tym koncerty symfoniczne. W ostatnich latach życia chętnie nagrywał utwory Chopina i Szymanowskiego – swoich największych poza-jazzowych ulubieńców. Sam o sobie i swojej twórczości mówił krótko i skromnie: „Muzyka jest dla mnie życiową koniecznością. Ja nic innego nie umiem.„
W 1969 r. kompozytor poślubił Wandę Warską, z którą prowadził Piwnicę Artystyczną w Warszawie, gdzie sam często dawał jazzowe recitale. W 1980 r. Kurylewicz został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w kwietniu 2007 r., przeżywszy blisko 75 lat.
Nagrody:
- Nagroda na FPFF w Gdyni:
- 1979 – Lekcja martwego języka
- Nagroda jury na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej:
- 1978 – Polskie drogi