Mark Snow (Martin Fulterman) przyszedł na świat 26 sierpnia 1946 roku w Brooklynie w Nowym Jorku. Jego ojciec Harry Fulterman był zawodowym perkusistą, zaś matka Leah była przedszkolanką, aczkolwiek grywała na fortepianie. Mark rozpoczął uczęszczanie na lekcje gry na pianinie w wieku lat 10. Nie obce były mu również perkusja oraz obój. W związku z tymi umiejętnościami od młodzieńczych lat brał udział we wszelakich muzycznych imprezach. Jego pierwszą pasją jednak nie stała się muzyka rozrywkowa, tylko klasyka baroku oraz renesansu.
Swoją muzyczną edukację kontynuował w Manhattan’s High School of Music and Art., gdzie poznał Michaela Kamena. W latach 1964-68 byli wspólokatorami w prestiżowej uczelni Juilliard School of Music. Tam właśnie Snow rozpoczął swoją przygodę z muzyką filmową. Studiując pod okiem wielu uznanych artystów poznał Earle’a H. Hagena (twórcę tematu otwierającego słynne The Andy Griffith Show), od którego to złapał bakcyla na pisanie muzyki ilustracyjnej.
Zanim jednak przyszła praca w telewizji, wraz z Kamenem oraz kilkoma innymi kolegami utworzyli grupę rockową o nazwie „The New York Rock and Roll Ensemble”. Grając rocka połączonego z muzyką klasyczną udało im się wydać pięć płyt pod egidą słynnej wytwórni Atlantic Records (pierwsze trzy albumy) oraz CBS Records. Po rozpadzie zespołu Snow zajął się produkcją płyt. Jednakże ciągnie wilka do lasu i rozbrat z komponowaniem nie trwał długo. Wraz z żoną Glynn przeniósł się do Los Angeles, gdzie po sześciu miesiącach poszukiwań otrzymał pierwszy angaż od samego Aarona Spellinga przy The Rookies.
W późnych latach 70. Mark miał już za sobą wiele kompozycji telewizyjnych w tym do takich perełek tamtych czasów jak Starsky and Hutch, Statek Miłości czy Dynastia. Z czasem pojawiły się filmy długometrażowe, a w 1978 roku po raz pierwszy wydano jego muzykę na long-playu – obraz nosił tytuł Skateboard. W 1984 roku przyszła pierwsza nominacja do nagrody Emmy za film Something About Amelia. Następna przyszła w 1991 roku za The Lost Capone, zaś trzecią przyniósł film An American Story. Kiedy wydawało się, że to szczyt możliwości Snowa, z pomocą przyszedł Chris Carter, twórca słynnego The X-Files.
W roku 1993 przyszły dwie nominacje do nagrody Emmy za temat przewodni do Z Archiwum X. I tym razem nie przyniosły one Markowi zwycięstwa, jednak sława jaka pojawiła się wraz z gwiżdżącym motywem wydawała się być zadowalającym zadośćuczynieniem. DJ-e mixowali ten utwór na wszystkie możliwe sposoby czyniąc zeń dyskotekowy przebój nieomal na całym globie. Poprzez współpracę z Chrisem Carterem (The X-Files, Millennium, The Lone Gunmen) Snow znany jest ze swojego świetnego operowania elektroniką kreując za jej pomocą niesamowity muzyczny świat. Nie oznacza to jednak, że nie potrafi obchodzić się z orkiestrą. Dowodzą tego świetne prace takie jak 20,000 Leagues Under the Sea czy Oldest Living Confederate Widow Tells All, które przyniosło kolejną nominację do Emmy Awards, której jak do tej pory nie udało się Snowowi otrzymać.
Najlepszym (może nieco przerysowanym) podsumowaniem twórczości tego utalentowanego amerykańskiego kompozytora wydaje się być cytat widniejący na jego oficjalnej stronie: „Działa Marka są niczym delikatna awangarda utkana bez najmniejszego wysiłku – przywodzi ona na myśl bujne dźwięki, które bez trudu przyjdzie nam rozpoznać w muzycznym zgiełku tego świata”.
NAGRODY:
ASCAP Award:
NOMINACJE:
César:
Emmy:
Gemini:
