Francuski kompozytor, orkiestrator, aranżer i pianista. Bernard Gérard urodził się 26 kwietnia 1930 roku we francuskim Mouvaux. Na przestrzeni swojej kariery komponował piosenki dla gwiazd francuskiej estrady, występował jako dyrygent orkiestry oraz orkiestrował i aranżował utwory na licznych albumach, współpracując m. in. z Charlesem Aznavourem. Artystą, którego należy w tym miejscu przede wszystkim wspomnieć, był piosenkarz Pierre Peret. Gérard współpracował z nim przez 13 lat (od roku 1973 do 1986). Ponadto kompozytor wydał też kilka albumów pod swoim nazwiskiem.
Karierę w branży filmowej Gérard rozpoczął jako orkiestrator i aranżer Michela Magne, a później także Françoisa de Roubaix (Les Grandes gueules, Les Aventuriers). Równolegle, od 1965 roku, zaczął udzielać się jako kompozytor, począwszy od obrazu Les baratineurs. Przełom nastąpił rok później, kiedy słynny reżyser Jean-Pierre Melville zaangażował Gérarda przy swoim filmie Drugi oddech. Choć w końcowej wersji obrazu pozostała tylko niewielka część przygotowanej przez kompozytora ilustracji, ścieżka ta pozostaje najszerzej znanym tytułem w filmografii Francuza.
Kilkuletnim współpracownikiem Gérarda był reżyser Georges Lautner, w okresie zanim na stałe sięgnął po usługi Philippe’a Sarde’a. Lautner pracował wcześniej z Georgesem Delerue oraz Michelem Magne – napięty grafik tego ostatniego w 1966 roku pozwolił Gérardowi zdobyć wolną posadę. Artysta skomponował dla Lautnera ścieżki dźwiękowe: Ne nous fâchons pas (1966), La Grande Sauterelle (1967) oraz La Route de Salina (1971). Poza wspomnianymi tytułami filmografia kompozytora nie jest specjalnie bogata – wynika z niej, iż Gérard traktował swoją relację z kinem jako zajęcie dodatkowe. Główne siły twórcze kierował w rejony szeroko pojmowanej muzyki rozrywkowej, wskutek czego jego nazwisko pojawia się na licznych albumach popowych i jazzowych.
Bernard Gérard zmarł 29 czerwca 2000 roku w belgijskim Etterbeek w wieku 70 lat.